Są znaki

Są znaki... apokalipsy. Widzisz tych ludzi? Wyglądają jak opętani. Nie spali od dwóch tygodni. Żywią się tylko wiedzą. Jest taki zabawny filmik utrzymany w klimacie zwiastuna horroru mówiący o sesji na studiach. Jak dobrze te słowa pasują do obecnej rzeczywistości – Są znaki... apokalipsy. Widzisz tych ludzi? Wyglądają jak opętani. Biegają po domu niczym ninja, żeby nie przegapić wykładu online. Żywią się tylko wiedzą. Jedzą wyłącznie przed laptopami. Minął przeszło miesiąc, odkąd zamknięto uczelnie. Czy są już znaki apokalipsy? Przyjrzyjmy się bliżej tym niepokojącym realiom studenckiej rzeczywistości.

https://wroclaw.naszemiasto.pl/koronawirus-z-przymruzeniem-oka-czyli-piec-minut-slawy/ar/c15-7604511

Można by pomyśleć, że zajęcia zdalne pozwalają lepiej zagospodarować czas, bo nie ma sprawdzania obecności w tradycyjnej formie i sami wybieramy do którego przedmiotu trzeba się przyłożyć, a który jest tylko zapychaczem planu. No i nie trzeba przeznaczać czasu na przemieszczanie się z punktu a do punktu B, czyli jednym słowem dojazdy, bo teraz centrum wszystkich zajęć jest nasz komputer. Czy jednak czasu faktycznie jest więcej? Jeśli dobrze się rozplanuje zadania do wykonania, to tak, ale taka forma nauczania często prowadzi do wielu zabawnych czy absurdalnych sytuacji.

Sam fakt sprawdzania listy obecności na zajęciach trochę mnie bawi. Bo jak można być obecnym na zajęciach, skoro uczelnia jest zamknięta? A system to tylko system, serwer często się zawiesza i nawet, gdy się zaznaczy „obecność”, może zostać nieuwzględniona.

Dopiero teraz doceniamy jakim komfortem była możliwość pójścia na zajęcia i posłuchania wykładu w spokoju. W domu, gdy oczy bolą od ciągłego patrzenia w ekran laptopa, jednym uchem słuchasz prowadzącego, a drugim młodszego rodzeństwa, które domaga się twojej uwagi, Messenger nieustannie o sobie przypomina, logujesz się z jednych zajęć na kolejne i w międzyczasie śmigasz po domu niczym ninja, żeby móc coś zjeść, czy wyjść do toalety, niczego nie tracąc. Podczas jednych z ostatnich zajęć prowadząca zadała nam ćwiczenie do wykonania, które mieliśmy przez dziesięć minut wykonywać w ciszy. I w trakcie tej dziesięciominutowej ciszy nagle słyszymy głos: Przepraszam… jak tak tylko kątem ucha usłyszałem, że coś trzeba zrobić, bo byłem w toalecie i nie wiem, co dokładnie. 

Często jesteśmy też pytani o nasze postępy w pisaniu pracy. Termin oddania coraz bliżej. Prowadzący nieraz żartują, że zapewne wszystko skończone i zostały tylko jakieś poprawki redakcyjne – kropki, spacje. Powiedzmy, że tak jest. Tylko to stawianie kropek trzeba by zintensyfikować, żeby wyrobić się w terminie. Krążą słuchy, że najprawdopodobniej czeka nas obrona zdalna. Jakoś ciężko mi sobie to wyobrazić. Warunki domowe niezbyt sprzyjają skupieniu. Poza tym kto by nie chciał mieć obrony w tradycyjnej formie? Jak każdy student do tej pory, ze zdjęciami pamiątkowymi i tą satysfakcją, że ten ważny etap już został zakończony. a co można będzie wspominać po latach w przypadku obrony zdalnej?

– Nie mogłam spać w nocy

– Dlaczego?

– Tak, to jest jak człowiek po nocach myśli o… projekcie z geografii ekonomicznej.

Takie to mrożące krew w żyłach dialogi można obecnie usłyszeć w studenckiej społeczności. Zadań do wykonania jest dużo, a niechodzenie na zajęcia wiąże się z mniejszą motywacją. Nietrudno też o czymś zapomnieć przez pomyłkę, czy nawet przegapić wykład. To wszystko powoduje tylko większy stres.

Potwierdzono przypadki studentów, którzy przyłapali się na tym, że tęsknią za uczelnią. Z sentymentem wspominają czasy, gdy juwenalia odbywały się bez żadnych zakazów, a jedyną przeszkodą utrudniającą wzięcie w nich udział był brak kaloszy na półkach sklepowych.  Czasy, gdy w maju można było zrobić grilla nad jeziorem. Podobno brakuje im nie tylko kolegów ze studiów, ale też siedzenia na sali wykładowej, a nawet spotkań z prowadzącymi, robienia notatek w zeszytach czy nawet projektów w grupach. Żeby wzmóc nostalgię możecie państwo sobie przypomnieć ten piękny zapach, który unosił się w sali 206...– próbował pocieszyć swoich podopiecznych jeden z prowadzących podczas zajęć online.

Opisane powyżej przypadki z pewnością mogą świadczyć o tym, że widać już znaki apokalipsy. A tak na poważnie – do wszystkiego można się przyzwyczaić. Czy jeszcze przed miesiącem ktoś przewidziałby, że dojdzie do zamknięcia szkół i uczelni? Obecnie praca zdalna to już codzienność