Każdy koniec jest początkiem

Prędzej czy później przychodzi taki dzień, kiedy kończy się wszystko. Mawiają, że każdy koniec to początek. Ale ja nie lubię zakończeń, rozstań, pożegnań. Zresztą kto je lubi? Choć po nich życie toczy się po nich dalej, to już nie jest takie samo. Ludzie, których spotykamy, doświadczenia czy wyzwania, z jakimi przyjdzie nam się mierzyć, zmieniają nas na zawsze. Moja promotorka podczas jednego z ostatnich spotkań powiedziała, żeby próbować odnaleźć siebie. Wszystko, co robimy, w większym lub mniejszym stopniu nas do tego zbliża. Życie jest sumą doświadczeń. Wszystko, co robimy, w pewien sposób nas kształtuje.

Gdy po trzech latach studiów trzeba spakować swój dobytek, okazuje się, że jest go o wiele więcej niż na samym początku. Nie tylko różnych drobiazgów, których stopniowo przybywało w półkach i szufladach, ale też bagaż doświadczeń jest większy. My jesteśmy bogatsi o różne wspomnienia. Takie, do których zawsze będziemy z chęcią wracać. Jednak ostatnie kilka miesięcy zdalnej edukacji nie było łatwe. Każdy student doświadczył zarówno trudności jak i wielu absurdalnych sytuacji.

 1. Jak w pięć minut stać się najszczęśliwszym człowiekiem

Mieszkam prawie 200 km od Olsztyna. W okresie epidemicznym połączenie bezpośrednie z mojej miejscowości zostało zawieszone do odwołania. Nastawiłam się zatem na sześciogodzinną podróż pociągiem z przesiadką. Taki mamy klimat, ale jakoś trzeba przetrwać. Dzień przed podróżą jeszcze sprawdziłam połączenia i okazało się, że autobus bezpośredni od tego dnia już kursuje. Jeszcze nigdy się tak nie cieszyłam z faktu, że mogę przejechać się tym autobusem. Niesamowite, jak można się nauczyć cieszyć z małych rzeczy.

2. Powiadają, że poczta u nas powolna

Przez to całe zawirowanie z epidemią dostaliśmy wytyczne, żeby prace dyplomowe wraz z dokumentami wysłać do dziekanatu pocztą. Jako że i tak byłam w okolicy, postanowiłam udać się tam osobiście, bo taka opcja, choć mniej pożądana, też była dopuszczalna. Jednak gdy w środę wypada dzień pracy wewnętrznej, w czwartek Boże Ciało, a w piątek okazuje się, że dziekanat jest nieczynny, pozostaje czekać do poniedziałku, albo... wysłać pocztą. Zależało mi na czasie, a do poniedziałku zostać nie mogłam, więc wybrałam drugą opcję. Choć przesyłkę nadałam poleconym priorytetowym w obrębie tego samego miasta, to dopiero na drugi dzień po doręczeniu dostałam sms z potwierdzeniem i cały dzień czekałam w niepewności... Cóż, najważniejsze, że w ogóle dotarła 🤣

3. Gdy jest widoków brak i chce się tylko kląć...

Na ogół na studiach jest ograniczona ilość dopuszczalnych zaliczeń w ciągu dnia i tygodnia. Chyba że nauczanie jest zdalne i jest się studentem trzeciego roku, a konieczność wysłania prac pocztą wymusiła szybsze rozliczenie z uczelnią. Wtedy ograniczeń ilościowych co do zaliczeń nie ma. Mogą się odbywać we wszystkie dni tygodnia, łącznie z niedzielą, nawet kilka razy dziennie. Zaś do jednego testu, który miał trwać 14 minut podchodziliśmy trzy razy przez problemy techniczne. Przynajmniej na brak emocji nie można było narzekać. 😁W takiej sytuacji głębokiego sensu nabierają zacytowane wyżej słowa piosenki… 

4. Obrona? Tylko w stroju bojowym

Nasza grupa miała to szczęście, że mogliśmy podejść do obrony w formie tradycyjnej. O ile formą tradycyjną można nazwać odpowiadanie przez komputer przed komisją znajdującą się w osobnym pokoju. Oczywiście wymagane były też maseczki i rękawice. Jak do tej pory był to najtrudniejszy egzamin, przez jaki przyszło mi przechodzić. Nie tyle sam egzamin, co przygotowania do niego i towarzyszący mu stres. Dość dużo się przygotowywałam, ale gdy usiadłam na krześle, prawie zapomniałam jak się nazywam i jaki mam numer PESEL (a było to wymagane podczas logowania) 🤣

Mimo trudności wszystko zakończyło się pomyślnie, a teraz mogę już na dobre wrócić już do bloga. A już w następnym poście przedpremierowa recenzja książki, którą wywalczyłam w konkursie.