środa, 27 lutego 2019

Podróże międzywymiarowe

Te oczy
Umiały patrzeć głębiej
Widziały więcej, niż mogłam komukolwiek powiedzieć
Ale były nieprzeniknione
I skrywały zagadkę, której nie potrafiłam rozgryźć
Te oczy
Teraz ma je każdy chłopak, który na mnie spojrzy
Czy gdybym spotkała cię w innym wszechświecie
Mogłabym widzieć w nich jeszcze więcej?
Czy wtedy mogłabym patrzeć w nie co dzień?
A gdyby nie było nam dane się spotkać
Czy potrafiłabym je zapomnieć?


       Zapowiadałam, że na blogu od czasu do czasu będę publikować moje wiersze i słowa zamierzam dotrzymać. Wczoraj po dość długiej przerwie udało mi się jeden napisać i stwierdziłam, że nie mogę go zachować dla siebie, muszę się nim podzielić. Pomysł powstał, gdy wracałam z zajęć, a dokładniej stałam w kolejce w sklepie. Czasami nawet takie czynności, których na co dzień  nie lubimy, wyzwalają w człowieku kreatywność. 😊 Jestem ciekawa, co o nim myślicie, tylko szczerze.
Wiersz trochę nawiązuje do książki, którą obecnie czytam. Gdy ją skończę, napiszę recenzję, ale na razie nic więcej nie zdradzam. w planach mam też artykuł dotyczący mrocznej historii Kortowa, dzielnicy Olsztyna, która jest teraz moim domem. Znalazłam ciekawą książkę, która o tym opowiada.
A teraz wracam do tematu — czy macie taką osobę, z którą już nie możecie się spotkać, a bardzo tęsknicie? 

39 komentarzy:

  1. Z uwagi na stan zdrowia, nie mogę spotykać się z wieloma bliskimi mi osobami. 😊

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Domyślam się, że bardzo trudno jest sobie z tym radzić.

      Usuń
  2. Naprawdę ładny :) Może prowadzić do refleksji :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Dobrze że dzielisz się swoją twórczością.

    OdpowiedzUsuń
  4. Piękny wiersz Kochana! <3 Cieszę się, że dzielisz się swoją twórczością :)
    A odpowiadając na Twoje pytanie - tak, mam takie osoby i czasami bardzo mi ich brakuje...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję za miłe słowa! <3
      Ja też i czasami bywa to bardzo ciężkie.

      Usuń
  5. Całkiem zgrabne wiersze układasz w kolejkach ;-)
    Najbardziej tęsknimy chyba za tymi, których na tym świecie już nie ma...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A dziękuję :)
      To prawda, najbardziej brakuje nam tych, których już nie spotkamy, bo ich z nami nie ma...

      Usuń
  6. piękny... Zachęcamy do dalszej publikacji!

    OdpowiedzUsuń
  7. Wiersz jak najbardziej na plus. Fajnie, że masz taki talent ;)

    OdpowiedzUsuń
  8. ja pisałam wiersze swego czasu były dla mnie odskocznią literacką w czasach gdy nie pisałam bloga:) ale teraz spełniam się twórczo na blogu więc wierszy nie tworzę:)

    OdpowiedzUsuń
  9. Dziel się z nami takimi wierszami częściej! :)

    OdpowiedzUsuń
  10. Bardzo chętnie poczytam twoje wiersze :D

    OdpowiedzUsuń
  11. Wiersz skojarzył mi się z taką sytuacją, kiedy dawniej jako szara mysz, nie potrafiłam ściągnąć na siebie wzroku mojego obiektu westchnień, a teraz jestem pewna, że popatrzyłby w ten sposób, o który wtedy mi chodziło, lecz nie mam już okazji, by się przekonać.
    O tym myślałam, czytając słowo za słowem.

    Jest taka osoba, która nie chce się ze mną spotkać i nie wiem dlaczego. Wyrządził mi kiedyś bardzo dużą krzywdę, a był mi najdroższym przyjacielem. Jednak okazał się świnią i to ja zerwałam z nim całkowicie kontakt.
    Odezwałam się do niego po latach via FB i wiem, że moją wiadomość odczytał, ale nie raczył mi nawet odpisać. Szkoda mi tej znajomości. Wybaczyłam mu w sercu.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak też można to zinterpretować. Czasem brakuje nam odwagi, by do kogoś zagadać a przecież bardziej żałujemy rzeczy, których nie zrobiliśmy, niż tych które nie wyszły.
      Najgorzej jest, gdy ktoś nie odpowiada. Bo w rozmowie można sobie wszystko wyjaśnić, pokłócić się albo pogodzić, a gdy ktoś nawet nie odpowiada na wiadomości, to nie ma takiej możliwości.
      Dziękuję za komentarz :)

      Usuń
  12. Ciekawy wiersz,podoba mi się nagromadzenie pytań retorycznych☺

    OdpowiedzUsuń
  13. Super napisany wiersz :) Bardzo mi się spodobał. Oczywiście, że mam takie osoby w życiu z którymi nie mogę się spotkać chociaż bardzo za nimi tęsknię. Do grona tych ludzi na pewno zaliczają się osoby, które już odeszły z tego świata, ale również przyjaciele mieszkający setki kilometrów ode mnie ;) Pozdrawiam!
    wy-stardoll.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję :) Z jednej strony trudno sobie radzić z tęsknotą, ale jak mamy za kim tęsknić to też dobrze.

      Usuń
  14. Słabo się znam na wierszach, więc nie ocenię. Wiersz to dla mnie zapis chwilowego nastroju, myślę że uchwyciłaś daną emocję. Jeśli chodzi o pytanie to nie, nie mam takiej osoby, ale czasami pomyślę, że mogłoby mi kogoś w ten sposób zabraknąć, to robi mi się tak niewyobrażalnie ciężko, że nawet nie potrafię tego ogarnąć, a przecież tak się może zdarzyć, nic nie dostajemy na zawsze.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nic nie jest nam dane na zawsze, a często o tym zapominamy i nie doceniamy osób, które są z nami, jakby miało ich nigdy nie zabraknąć.

      Usuń
  15. Ładny wiersz. Na pewno "zahaczę się" dłużej na Twoim blogu. Ogólnie podobają mi się Twoje notatki. Masz taki fajny styl pisania, że aż się chce czytać...
    --
    Sama piszę wiersze, ale czy ładne,? Możesz ocenić, ZAPRASZAM DO MNIE ;) POZDRAWIAM

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję za odwiedziny i miły komentarz ^^ Fajnie, że Ci się podoba. Oczywiście wpadnę i do Ciebie, chętnie poczytam sobie wiersze 😊

      Usuń
  16. Stęskniłam się za Twoimi wierszami. Bardzo mi brakowało ich czytania podczas mojej nieobecności w blogosferze. Po pierwsze masz ogromny talent, o czym zawsze będę Ci przypominać, a po drugie tematyka za każdym razem idealnie do mnie przemawia. Myślę, że każdy ma taką osobę. Ja niestety także i to czasami naprawdę boli, bo wiesz, że nic nie możesz zrobić. Chcesz, ale nie możesz. Kiedyś z tą osobą było się bardzo blisko, teraz udaje się, że się jej nie zna, a w głębi duszy... Eh :(
    Tutaj króciutko. Rozpiszę się pod najnowszym postem.
    Pozdrawiam ;*

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję, kochana za miłe słowa :* Twoje komentarze zawsze są takie motywujące. Tak, chyba każdy ma taką osobę. To właśnie jest najgorsze, gdy już nie można nic zrobić, a tak bardzo by się chciało.

      Usuń
  17. Super napisane. Musze tu zaglądać częściej.

    OdpowiedzUsuń

Przeczytane? Skomentuj, jestem wdzięczna za każdą opinię 😊